Kaavya viswanathan has been accused of plagiarism. Her book How Opal Mehta got kissed, got wild and got a life contains lines strikingly similar to those in another author’s book. I have mixed feelings for her. My points are these:1. she shouldn’t have done it. I don’t support her action.
2. she didn’t necessarily need to apologize.
3. it was not accidental and unconscious as she tries to justify.
explanation:
1. why did she need to do it? Was the meager amount of happiness she might have got from doing it worth the disgrace? Had she not written those sentences in that manner, would her book have been any different from what it is now? I don’t think so. plagiarizing is a cheap act, whether one gains anything by it or not.
2. however, she apologized and told that it was not intentional, but rather unconscious. But since the language of English is not the private property of anyone, there was no need to apologize anyway. This is what I personally feel. It’s not a severe crime since she has not stolen the central idea of any book. If I write ‘I love you’ in a book and someone tells me that I don’t have the right to use the phrase because his/her book already contains the same thing, I would only think it’s a hilarious joke.
3. she told something which amounts to telling that she had read the other author’s work and the lines might have crept into her subconscious which made her internalize them unconsciously. But one who juxtaposes her stolen lines with the original lines finds this ‘unconscious’ claim hard to digest. Just a glimpse of the lines, and you will know.
* * *
കാവ്യ വിശ്വനാഥന്റെ പേരില്‍ കോപ്പിയടി ആരോപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഈ എഴുത്തുകാരിയുടെ ഹൗ ഓപല്‍ മേഹ്‌ത ഗോട്ട്‌ കിസ്സ്ഡ്‌, ഗോട്ട്‌ വൈല്‍ഡ്‌ ആന്‍ഡ്‌ ഗോട്ട്‌ എ ലൈഫ്‌ എന്ന പുസ്തകത്തിലെ പല വരികളും മറ്റൊരു പുസ്തകത്തിലെ വരികളുമായി അദ്ഭുതകരമാം വണ്ണം സാമ്യം പുലര്‍ത്തുന്നവയാണ്‌. ഇതിനെക്കുറിച്ച്‌ എന്റെ ചിന്തകള്‍ ഇവയാണ്‌:
1. കാവ്യ അതു ചെയ്യരുതായിരുന്നു. ഞാന്‍ ആ പ്രവൃത്തിയെ പിന്‍താങ്ങുന്നില്ല.
2. കാവ്യക്ക്‌ മാപ്പപേക്ഷിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലായിരുന്നു.
3. കാവ്യ ന്യായീകരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതു പോലെ അത്‌ യാദൃശ്ചികമോ അബോധപൂര്‍വമോ അല്ല.
വിശദീകരണം:
1. ഈ എഴുത്തുകാരിക്ക്‌ അതു ചെയ്യേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നോ? അതില്‍ നിന്നു ലഭിക്കുന്ന ചെറിയ സന്തോഷം ഉണ്ടാകുന്ന നാണക്കേടിനെ കവച്ചു വെക്കാന്‍ പോന്നതാണോ? ആ വരികള്‍ ആ രീതിയില്‍ എഴുതിയിരുന്നില്ലെങ്കില്‍ പുസ്തകം ഇപ്പോഴുള്ളതിലും വളരെ വ്യത്യസ്തമാകുമായിരുന്നോ? അങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ല. എന്തെങ്കിലും നേട്ടം ലഭിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും കോപ്പിയടി ഒരു നല്ല കാര്യമല്ല.
2. അതേതായാലും എഴുത്തുകാരി മാപ്പപേക്ഷിച്ചു. അതു ബോധപൂര്‍വമല്ലെന്നും യാദൃശ്ചികമായി സംഭവിച്ചു പോയതാണെന്നും പറഞ്ഞു. പക്ഷെ, ഇംഗ്ലീഷ്‌ ഭാഷ ആരുടെയും സ്വകാര്യസ്വത്തല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക്‌ മാപ്പ്‌ ചോദിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ്‌ എനിക്കു തോന്നുന്നത്‌. ഏതെങ്കിലും പുസ്തകത്തിന്റെ കഥയോ ഘടനയോ ഒന്നും മോഷ്ടിക്കാത്ത സ്ഥിതിക്ക്‌ അതൊരു വലിയ പാപമൊന്നുമല്ല. ഞാന്‍ ഒരു പുസ്തകത്തില്‍ 'ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു' എന്നെഴുതിയത്‌ കണ്ടിട്ട്‌ ആരെങ്കിലും വന്ന് എന്നോട്‌ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുസ്തകത്തിലും അങ്ങനെ ഒരു വരി ഉണ്ടെന്നുള്ളതു കാരണം ഞാന്‍ അങ്ങനെ എഴുതരുത്‌ എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അത്‌ നന്നായി പൊട്ടിച്ചിരിക്കാനുള്ള ഒരു തമാശയാണെന്നേ ഞാന്‍ കരുതൂ.
3. മറ്റേ പുസ്തകം നേരത്തേ വായിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും അതുമൂലം അതിലെ വരികള്‍ അറിയാതെ മനസ്സിലേക്കു ആഴ്‌ന്നിറങ്ങുകയും അവ അബോധപൂര്‍വം എഴുത്തില്‍ നിഴലിക്കുകയും ചെയ്തതാണെന്ന് എഴുത്തുകാരി പറയുന്നു. പക്ഷേ പുസ്തകത്തിലെ വരികളും മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ടെന്നു പറയുന്ന വരികളും തമ്മില്‍ താരതമ്യം ചെയ്താല്‍ ഇത്‌ ദഹിക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഒരു വാദമാണെന്ന് മനസ്സിലാകും. ഒരൊറ്റ നോട്ടത്തില്‍ കാര്യം ബോദ്ധ്യമാകും.
1. കാവ്യ അതു ചെയ്യരുതായിരുന്നു. ഞാന്‍ ആ പ്രവൃത്തിയെ പിന്‍താങ്ങുന്നില്ല.
2. കാവ്യക്ക്‌ മാപ്പപേക്ഷിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലായിരുന്നു.
3. കാവ്യ ന്യായീകരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതു പോലെ അത്‌ യാദൃശ്ചികമോ അബോധപൂര്‍വമോ അല്ല.
വിശദീകരണം:
1. ഈ എഴുത്തുകാരിക്ക്‌ അതു ചെയ്യേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നോ? അതില്‍ നിന്നു ലഭിക്കുന്ന ചെറിയ സന്തോഷം ഉണ്ടാകുന്ന നാണക്കേടിനെ കവച്ചു വെക്കാന്‍ പോന്നതാണോ? ആ വരികള്‍ ആ രീതിയില്‍ എഴുതിയിരുന്നില്ലെങ്കില്‍ പുസ്തകം ഇപ്പോഴുള്ളതിലും വളരെ വ്യത്യസ്തമാകുമായിരുന്നോ? അങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ല. എന്തെങ്കിലും നേട്ടം ലഭിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും കോപ്പിയടി ഒരു നല്ല കാര്യമല്ല.
2. അതേതായാലും എഴുത്തുകാരി മാപ്പപേക്ഷിച്ചു. അതു ബോധപൂര്‍വമല്ലെന്നും യാദൃശ്ചികമായി സംഭവിച്ചു പോയതാണെന്നും പറഞ്ഞു. പക്ഷെ, ഇംഗ്ലീഷ്‌ ഭാഷ ആരുടെയും സ്വകാര്യസ്വത്തല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക്‌ മാപ്പ്‌ ചോദിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ്‌ എനിക്കു തോന്നുന്നത്‌. ഏതെങ്കിലും പുസ്തകത്തിന്റെ കഥയോ ഘടനയോ ഒന്നും മോഷ്ടിക്കാത്ത സ്ഥിതിക്ക്‌ അതൊരു വലിയ പാപമൊന്നുമല്ല. ഞാന്‍ ഒരു പുസ്തകത്തില്‍ 'ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു' എന്നെഴുതിയത്‌ കണ്ടിട്ട്‌ ആരെങ്കിലും വന്ന് എന്നോട്‌ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുസ്തകത്തിലും അങ്ങനെ ഒരു വരി ഉണ്ടെന്നുള്ളതു കാരണം ഞാന്‍ അങ്ങനെ എഴുതരുത്‌ എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അത്‌ നന്നായി പൊട്ടിച്ചിരിക്കാനുള്ള ഒരു തമാശയാണെന്നേ ഞാന്‍ കരുതൂ.
3. മറ്റേ പുസ്തകം നേരത്തേ വായിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും അതുമൂലം അതിലെ വരികള്‍ അറിയാതെ മനസ്സിലേക്കു ആഴ്‌ന്നിറങ്ങുകയും അവ അബോധപൂര്‍വം എഴുത്തില്‍ നിഴലിക്കുകയും ചെയ്തതാണെന്ന് എഴുത്തുകാരി പറയുന്നു. പക്ഷേ പുസ്തകത്തിലെ വരികളും മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ടെന്നു പറയുന്ന വരികളും തമ്മില്‍ താരതമ്യം ചെയ്താല്‍ ഇത്‌ ദഹിക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഒരു വാദമാണെന്ന് മനസ്സിലാകും. ഒരൊറ്റ നോട്ടത്തില്‍ കാര്യം ബോദ്ധ്യമാകും.
No comments:
Post a Comment