Wednesday, December 30, 2009

Satan..

Narrated Abu Huraira: Allah's Apostle deputized me to keep Sadaqa (al−Fitr) of Ramadan. A comer came and started taking handfuls of the foodstuff (of the Sadaqa) (stealthily). I took hold of him and said, "By Allah, I will take you to Allah's Apostle ." He said, "I am needy and have many dependents, and I am in great need." I released him, and in the morning Allah's Apostle asked me, "What did your prisoner do yesterday?" I said, "O Allah's Apostle! The person complained of being needy and of having many dependents, so, I pitied him and let him go." Allah's Apostle said, "Indeed, he told you a lie and he will be coming again." I believed that he would show up again as Allah's Apostle had told me that he would return. So, I waited for him watchfully. When he (showed up and) started stealing handfuls of foodstuff, I caught hold of him again and said, "I will definitely take you to Allah's Apostle. He said, "Leave me, for I am very needy and have many dependents. I promise I will not come back again." I pitied him and let him go. In the morning Allah's Apostle asked me, "What did your prisoner do." I replied, "O Allah's Apostle! He complained of his great need and of too many dependents, so I took pity on him and set him free." Allah's Apostle said, "Verily, he told you a lie and he will return." I waited for him attentively for the third time, and when he (came and) started stealing handfuls of the foodstuff, I caught hold of him and said, "I will surely take you to Allah's Apostle as it is the third time you promise not to return, yet you break your promise and come." He said, "(Forgive me and) I will teach you some words with which Allah will benefit you." I asked, "What are they?" He replied, "Whenever you go to bed, recite "Ayat−al−Kursi"−− 'Allahu la ilaha illa huwa−l−Haiy−ul Qaiyum' till you finish the whole verse. (If you do so), Allah will appoint a guard for you who will stay with you and no satan will come near you till morning. " So, I released him. In the morning, Allah's Apostle asked, "What did your prisoner do yesterday?" I replied, "He claimed that he would teach me some words by which Allah will benefit me, so I let him go." Allah's Apostle asked, "What are they?" I replied, "He said to me, 'Whenever you go to bed, recite Ayat−al−Kursi from the beginning to the end −−−− Allahu la ilaha illa huwa−lHaiy−ul−Qaiyum−−−−.' He further said to me, '(If you do so), Allah will appoint a guard for you who will stay with you, and no satan will come near you till morning.' The Prophet said, "He really spoke the truth, although he is an absolute liar. Do you know whom you were talking to, these three nights, O Abu Huraira?" Abu Huraira said, "No." He said, "It was Satan."

- (Sahih Bukhari: Book 38, Hadith 505.2)

Monday, December 28, 2009

The book..

A: "I used to have an old German Bible around the house for years, but it smelled so bad I finally gave it away to an aunt in Santa Barbara."
B: "Who printed it?"
A: "I don't know… 'Guten' something."
B dropped his fork. "Not Gutenberg?"
A: "I believe that's the name."
B jumping up from the table, "Let's go!". He screamed, "We'll hire a plane!"
A: "Go where?"
B: "To get the Bible, man! Don't you realize you have one of the first books ever printed? It's worth three hundred thousand dollars!"
A stood up excitedly. Then suddenly sat down again. "It can't be worth anything,"
B asked hysterically, "Why not?"
"Because," A replied, "somebody named Martin Luther scribbled all over it."

- (recounted by Osho)

Thursday, October 22, 2009

രമണന്‍

പുസ്തകം: രമണന്‍
‍കവി: ചങ്ങമ്പുഴ

പ്രസാ: ഡി സി ബുക്സ്
ISBN: 81-264-0592-9


ളരെ വൈകിയാണെങ്കിലും ഞാനും വായിച്ചു രമണന്‍. ഇത്രയും കാലം ഞാന്‍ കരുതിയിരുന്നത് മലയാളത്തിലെ Romeo and Juliet ആണ്‌ ഇത് എന്നായിരുന്നു. പക്ഷെ വളരെ വ്യത്യാസമുണ്ടെന്ന് വായിച്ചപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി. വായിച്ചുരസിക്കാവുന്ന വെറും റൊമാന്റിക് മാത്രമായ ഒരു കൃതി എന്നേ ഇത്രയും നാള്‍ കരുതിയിരുന്നുള്ളൂ. അതായത് വെറും സ്വപ്നലോകത്തെ കാല്പനികതകള്‍. പക്ഷെ അങ്ങനെയല്ല. ജീവിതത്തിന്റെ കനത്ത ഒരു സ്പര്‍ശം ഇതിലുണ്ട്.
അവതാരികയില്‍ ജോസഫ് മുണ്ടശ്ശേരി ഇങ്ങനെ പറയുന്നു:
"ലോര്‍ഡ് ബയറന്റെ 'ചൈല്‍ഡി ഹാരോള്‍ഡ്' എന്ന കവിതയ്ക്ക് ആയിരക്കണക്കിനാവശ്യക്കാരുണ്ടായതിനെപ്പറ്റി പറയുന്ന കൂട്ടത്തില്‍ ഒരു നിരൂപകന്‍
അഭിപ്രായപ്പെടുകയാണ്‌:"ഏറ്റവും ചെലവുള്ള കൃതികള്‍ കലാസൗഭഗം കൊണ്ട്,
അനുത്തമങ്ങളാകട്ടെ, അല്ലാത്തതാകട്ടെ, പുറപ്പെടുന്ന കാലത്തിന്റെ ആശകളുമാവശ്യങ്ങളും അവയ്ക്കു പിന്‍പില്‍ക്കാണും. തക്ക സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലായിരിക്കും അവയെത്തുന്നത്. അതേവരെ കെട്ടിനിന്നിട്ടുള്ള ചില വികാരങ്ങളെ അണമുറിച്ചുവിടുവാന്‍ അവ ഉതകുകയും ചെയ്യും." രമണനെക്കുറിച്ചായാലും ഈ അഭിപ്രായം അര്‍ഥവത്തല്ലയോ?"


രമണന്റെ വിജയത്തിന്റെ പകുതികാരണം മേല്പ്പറഞ്ഞതായിരിക്കാം. സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ പാഠപുസ്തകത്തില്‍ മലയാളകവിതയെന്നും പറഞ്ഞ് കൊടുത്തിരുന്ന മഹാകവികളുടെ സംസ്കൃതം നിറഞ്ഞ കടിച്ചാല്‍ പൊട്ടാത്ത കവിതകള്‍ കാണാപ്പാഠം പഠിക്കേണ്ടിവന്നപ്പോള്‍ അതൊരു insult പോലെ തോന്നിയിരുന്നു. മലയാളകവിതയെന്ന ലേബലില്‍ മലയാളകവിത തന്നെ കാണാന്‍ കൊതിച്ചിരുന്ന എന്നെപ്പോലെയുള്ള അനേകം പേരുടെ കാത്തിരിപ്പിനു മറുപടിയായായിരിക്കണം രമണന്‍ വന്നത്. അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം മേല്പ്പറഞ്ഞതുപോലെ അത് വളരെ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതും. എങ്കിലും അതിന്റെ വിജയം പൂര്‍ണ്ണമായും അതുകൊണ്ടാണെന്ന് വിശ്വസിക്കാന്‍ വയ്യ. പച്ചമലയാളത്തില്‍ ആര്‍ക്കും മനസ്സിലാകുന്നരീതിയില്‍ വളരെ മനോഹരതയോടും എന്നാല്‍ ലാളിത്യത്തോടും കൂടി ഒരു ശൃംഗാരരസപ്രധാനമായ കാവ്യം അവതരിച്ചു എന്നതായിരിക്കണം ആ ഗുണങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി ദാഹിച്ചിരുന്ന മനസ്സുകളുടെ 'കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യം'. പക്ഷെ കാലഘട്ടത്തിനപ്പുറത്തേക്കും അതിനെ വിജയിപ്പിക്കുന്നതിന്‌ മറ്റൊരു കാര്യം കൂടി നല്ലൊരു പങ്ക് വഹിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു.. Shakespeare-ന്റെ Romeo and Juliet-നെക്കാളും അതിനെ ഒരുപടി മുന്നിലേക്ക് നിര്‍ത്തുന്ന ഒരുകാര്യം. ജീവിതയാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങള്‍ വരച്ചുകാട്ടുന്നതിലുള്ള സത്യസന്ധത. Romeo and Juliet പൂര്‍ണ്ണമായും കാല്പനികമായ ഒരു ലോകത്ത് നില്‍ക്കുന്നു. റോമിയോയും ജൂലിയറ്റും പ്രേമബദ്ധര്‍. അവരുടെ കുടുംബങ്ങള്‍ ബദ്ധവൈരികളായതുകൊണ്ട് അവരുടെ ബന്ധത്തിന്‌ അംഗീകാരം ലഭിക്കുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് ജീവിതത്തിലൊന്നിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അവര്‍ക്കിരുവര്‍ക്കും മരണത്തെ വരിക്കേണ്ടിവരുന്നു. ഇതില്‍ രണ്ടുകൂട്ടരുടെയും കുടുംബങ്ങള്‍ എതിരുനില്‍ക്കുമ്പോഴും നായികാനായകന്മാര്‍ കൊടിയ പ്രേമത്തില്‍ത്തന്നെയാണ്‌. രമണന്‍ വ്യത്യസ്തപ്പെട്ടുനില്‍ക്കുന്നതും ആ ഒരു കാര്യത്തിലുള്ള വ്യത്യസ്തതമൂലമാണ്‌. രമണനും ചന്ദ്രികയും തീവ്രപ്രണയത്തിലാണ്‌. രമണന്‍ ദരിദ്രനായ ഒരു ആട്ടിടയന്‍. ചന്ദ്രികയോ ധനികകുടുംബത്തിലെ പെണ്‍കുട്ടി. സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതിയില്‍ അധിഷ്ടിതമായ ഉച്ചനീചത്വങ്ങള്‍ മൂലം ഇരുവര്‍ക്കും ഒന്നിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. പുസ്തകത്തിന്റെ പകുതിയിലധികം വരുന്ന ഈ ഭാഗം ലളിതവും മനോഹരവുമായ ഭാഷയില്‍, ശൃംഗാരഭാവത്തില്‍, ലഹരിപിടിപ്പിക്കുന്ന താളത്തില്‍ ഇളകിയിളകി മുന്നോട്ടുപോയി. അതൊക്കെ യാതൊരു seriousnessഉമില്ലാതെ, ഒരു മനോഹരപ്രേമകഥയായി വളരെ അലസമായി ആസ്വദിച്ച് വായിച്ചു ഞാന്‍ മുന്നോട്ട് പോയി. പെട്ടെന്നാണത് സംഭവിച്ചത്. ഒരു ചെറിയ ഷോക്ക്. കാല്പനികതയുടെ സ്വപ്നലോകത്തുനിന്ന് പൊടുന്നനെ ഞാന്‍ ഭൂമിയിലേക്ക് വീണുപോയി. തങ്ങളുടെ പ്രണയം സഫലമാകില്ല എന്നു ബോദ്ധ്യമായ ചന്ദ്രിക കഠാരയുമായി സ്വയം കുത്തിമരിക്കാനായി മുറിയില്‍ തനിച്ചുനിന്നപ്പോള്‍ മനസ്സിലൂടെ പാഞ്ഞുപോയ നൂറായിരം ചിന്തകളുടെയൊടുവില്‍ ആത്മഹത്യ വേണ്ട എന്ന തീരുമാനത്തിലെത്തുന്നു. ജീവിക്കാന്‍ തന്നെയുറപ്പിക്കുന്നു. ഓടക്കുഴലുമായി നടക്കുന്നൊരു ദരിദ്രനാമാട്ടിടയനുവേണ്ടി ജീവിതം പാഴാക്കുന്നത് മണ്ടത്തരമാണെന്ന വിശ്വാസത്തിലെത്തുന്നു. ജീവനോടെയിരുന്നാല്‍ എല്ലാം തികഞ്ഞ കുടുംബത്തില്‍ എല്ലാ സുഖങ്ങളോടും കൂടി രാജകുമാരിയായി കഴിയാമെന്ന വെളിപാടുണ്ടാകുന്നു. രമണനെ ത്യജിക്കാന്‍ തന്നെ ഉറപ്പിക്കുന്നു.

"ഇല്ല, ഞാനെന്നെനശിപ്പിക്കയില്ലൊരു
പുല്ലാങ്കുഴലിനുവേണ്ടിയൊരിക്കലും."

"എന്തുവന്നാലുമെനിക്കാസ്വദിക്കണം
മുന്തിരിച്ചാറുപോലുള്ളൊരിജ്ജീവിതം!"

എന്നു തന്നോടുതന്നെയുരുവിടുന്നു. തീരുമാനമറിഞ്ഞ രമണന്‍ ആത്മഹത്യയിലേക്ക് തിരിയുകയും ചെയ്യുന്നു.

എം. പി. പോള്‍ ബഷീറിന്റെ ബാല്യകാലസഖിയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞതിങ്ങനെയാണല്ലോ: "ഇത് ജീവിതത്തില്‍നിന്ന് ചീന്തിയെടുത്ത ഒരേടാണ്‌. ഇതിന്റെ വക്കില്‍ രക്തം പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു." രമണനിലും ജീവിതം അവശേഷിപ്പിച്ച ചതവ് മായാതെ കിടക്കുന്നു. അതങ്ങനെ തന്നെ കിടക്കും.

Friday, September 25, 2009

Guns 'n' Roses


Narrated 'Abdullah bin 'Amr: 'A man asked the Prophet , "What sort of deeds of Islam are good?" The Prophet replied, "To feed the poor and greet those whom you know and those whom you do not Know" '

- (Sahih Bukhari, Vol-1 : hadith-11)











Narrated Ibn 'Umar: 'Allah's Apostle said: "I have been ordered to fight against the people until they testify that none has the right to be worshipped but Allah and that Muhammad is Allah's Apostle, and offer the prayers perfectly and give the obligatory charity, so if they perform that, then they save their lives and property from me except for Islamic laws and then their reckoning will be done by Allah." '

- (Sahih Bukhari, Vol-1 : hadith-24)



Monday, August 24, 2009

When Men and Women Shake Hands...

"Even though women have had a strong presence in the work-force for several decades, many men and women still experience degrees of fumbling and embarrassment in male/female greetings. Most men report that they received some basic handshaking training from their fathers when they were boys, but few women report the same training. As adults, this can create uncomfortable situations when a man reaches first to shake a woman's hand but she may not see it - she's initially more intent on looking at his face. Feeling awkward with his hand suspended in mid-air, the man pulls it back hoping she didn't notice but as he does, she reaches for it and is also left with her hand dangling in a void. He reaches for her hand again and the result is a mish-mash of tangled fingers that look and feel like two eager squid in a love embrace.
If this ever happens to you, intentionally take the other person's right hand with your left, place it correctly into your right hand and say with a smile 'Let's try that again!' "
- (The Definitive Book of Body Language)



Wednesday, August 19, 2009

Al-Hallaj








Title: Al-Hallaj
Author: Herbert W. Mason

ISBN: 0-7007-0311-X (Routledge)



[Copy-pasting a discussion on this book from Bookcrossing..]



by deepdowne 7 days ago
"They led him then to the esplanade where before an enormous crowd they cut off his hands and feet after having flogged him with 500 lashes of the whip.
He "rubbed his bloody, amputated hands over his face, so that both his arms and his face were stained with blood."
"Why did you do that?" people enquired.
"Much blood has gone out of me," he replied. "I realize that my face will have grown pale. You suppose that my pallor is because I am afraid. I rubbed blood over my face so that I might appear rose-cheeked in your eyes. The cosmetics of heroes is their blood."
"Even if you bloodied your face, why did you stain your arms?"
"I was making ablution."
"What ablution?"
"When one prays two rak'as in love," Hallaj replied, "the ablution is not perfect unless performed in blood."
The executioners then plucked out his eyes; he was then stoned by the crowd, after which they cut off his ears and nose. He uttered his forgiveness of them as they were preparing to cut out his tongue.
An old woman shouted, "What right has this little wool carder (hallaj) to speak of God?"
Thereafter, he uttered "It is enough for the lover to diminish himself before the uniqueness of the One."
Then his tongue was cut out, and, finally, he was beheaded at the time of the evening prayer. Then his trunk was rolled up in a straw mat, doused with fuel, and burned.
Later, they carried his ashes to the minaret on the Ra's al-Manara promontory beside the Tigris to disperse them to the wind. "

- (Al-Hallaj)


by Members Plus details...solittletimeMembers Plus details... 6 days ago
Such violence.


by dare2believe 6 days ago
did that guy manage to talk with all the pain he was in? I'd have thought that when under torture it would be alredy much if you managed to say "Aaaaargh!"


by deepdowne 5 days ago
I too believe that the account must be a bit too exaggerated. By the way, it has passed through all the 1000 years to reach us. But it cannot be completely untrue. He was in a state of spiritual 'fits'. That's how he used to be most of the time. And dying painfully as a martyr for the love of God was his greatest passion and what he had been looking forward to all the time! I dare not talk anymore for the fear of giving you a totally wrong idea about this man Mansour al Hallaj. You have to read his story. Believeing or disbelieving the story is secondary: )


by Members Plus details...stinalynMembers Plus details... 5 days ago
> You have to read his story.
No. No, I don't.


by roadki11 5 days ago
Am I meant to assume it was Allah, based on his arabic name?
People are always martyring themselves to lots of different gods. You have to be more specific.
If it is Allah he's martyring himself to, this is in very poor taste.
Most people here seem to be in the U.S. or Europe. For personal reasons you may or may not be aware of, many of us find Muslim martyrdom despicable. See, contemporary Muslim martyrs have developed this habit of taking out other people when they die. Many of those people are European, and a good few thousand Americans were offed about 8 years ago by some martyrs.
I get that you are in some religious fervor and wanted to share it. I'm telling you this because I honestly don't think you see it, but this post is not cool.


by Seajack 5 days ago



by Members Plus details...madmadgeMembers Plus details... 5 days ago
I second that! I think I need a stiff drink.


by Members Plus details...AwesomeAudMembers Plus details... 4 days ago
> For personal reasons you may or may not be
> aware of, many of us find Muslim martyrdom
> despicable.
Please don't pick on the Muslims.
I find any martyrdom despicable. To my mind, any organised religion is too easily manipulated by the power-hungry and encourage extremism---and thus the type of martyrdom that takes lives.


by Extreme-Reader 4 days ago
> Please don't pick on the Muslims.
> I find any martyrdom despicable.
Hear hear Aud!


by deepdowne 4 days ago
roadki11, I feel sorry that I totally failed to make the quote reach you. As I told dare2believe, I dared not talk much for the fear of conveying something that wasn't meant to. But even the very little I told has done the damage. All I can say is that one has to read the story of which the subject of the quote is a part before arriving at any conclusion whatsoever.
Before going, let me make some point clear as you have gone beyond the quote and tried to evaluate me who quoted it:
>I get that you are in
> some religious fervor and wanted to share
> it.
Totally wrong! Fervour for which religion?


by deepdowne 4 days ago
In case anyone is wondering which book I have quoted from, here is it:
Title: Al-Hallaj
Author: Herbert W. Mason
ISBN: 0-7007-0311-X


by deepdowne 4 days ago
Oh, forgot to answer your question:
> Which God did he martyr himself to?
Give it any name. It doesn't make any difference to the thing.
Wanted to clarify one more point. The word 'martyr' wasn't meant to have the same meaning as the muslim extremists/terrorists use it. And Al Hallaj would be the last person to take anyone's life in the process of becoming a 'martyr'.


by Members Plus details...Cee-BlueMembers Plus details... 3 days ago



by Members Plus details...ahimsaMembers Plus details... 3 days ago
> > Which God did he martyr himself to?
> Give it any name. It doesn't make any difference to the thing.
I completely agree. It's one thing to say that we all have different beliefs. Some believe in God, others believe there is no god at all, and so on. But it doesn't mean that Hindus, Muslims, Jews, Christians, etc. all have a different God, does it? Why would people think that? They may use different names for God, and have different ways of praying to God or trying to experience oneness with God, but it does not mean they are all trying to reach a different God.
I'm reminded of an old Atlas, inherited from my father, which included some photographs of famous places in addition to all the maps. Under the photo of a famous mosque (forgot which one) the caption read something like, "Here the pilgrims are shown praying to their god." Not just "God" but "their god." There is some subtle arrogance in that phrasing.
Folks may not care for these kind of stories but they are not at all limited to the Muslim/Sufi tradition. There are many quite bloody stories in the Christian tradition and not just the saints- how about the central story of Jesus? (Death by crucifixion is a pretty nasty way to die, right?) Even Hindu stories include these kind of stories. I'm trying to remember a story from The Mahabharata- a teacher/guru who was pierced by so many arrows that he was pinned to the ground but still lived for six more months so that he could die at an auspicious time. I can't remember his name....
Aha! I just googled it, Bhishma is the name!
Just a few rambling thoughts. It is true that posting a quote from a story without context can be confusing. It probably makes more sense within the context of the full book.


by deepdowne 3 days ago
As roadki11 told, "Most people here seem to be in the U.S. or Europe", and hence mostly non-muslims, and hence the confusion about the quote. And to top it, people lately generally have this way of jumping to stupid conslusions with incurable prejudice as soon as they hear something that's even very distantly related to Islam. And I was confused as to how to remove the misunderstanding the quote has created among the non-muslims. It's then the idea suddenly struck me- -- The story of Jesus. And as I was going to type it, I saw ahimsa has already mentioned it. Thanks so much!. Anyone who is confused, just substitute Jesus with Hallaj, and it's not going to make any enormous difference. Hallaj, basically was an advocate of love, not murder. Even the story of Socrates would help in a way in understanding Hallaj. Maybe some bookcrossers jumped to the conclusion that Hallaj was a terrorist just because he bore a Muslim name. Sorry, in fact, it was the muslims around him who killed him as they felt his ways of love of God amounted to sacrilege. This is the same thing that happened to Jesus.
And, I was amazed to know that there are so many people out there who didn't know what Sufism was. The post was all about Sufism, and I thought someone would come up with the word 'Sufi' or 'Sufism'. And it took too long; Anyway, thanks ahimsa for recognising it. You were the first person to use the word in this thread.
And ahimsa, it's true that a quote can be confusing and it cannot be a substitute for the entire book. But then, what I feel is that a quote is not meant for every human being on earth. Each quote has its takers. And, perhaps, that is the beauty of the quote. One who doesn't get a quote has to understand that it's not meant for them, they have to move on, there are numerous other posts on Bookcrossing.
Cee-Blue, the expression "you and me" is simply a symbol of Sufism. It represents what remains when everything disappears and only the lover and the beloved remains.. where the beloved is God or the Universal Spirit or the entire Cosmos or Allah or Jehovah or whatever you may want to call it. And according to Sufism, especially the Hallajic kind, a state comes when the 'Me' gets dissolved in the 'You' that neither the 'Me' nor 'You' could remain separate. 'Me' becomes 'You' and 'You' becomes 'Me'. And that's why in his love for 'Allah' (which is only the Arabic word for 'God' and not the pet name of a particular God, as some muslims want you to believe), Hallaj declared 'Anal Haqq!' which means 'I'm (the ultimate) truth!' or even 'I'm God!'. This is what appeared sacrilege to the muslims around him, who went ahead and murdered him brutally, but he was not ready to compromise in order to escape death. Jesus was killed because it was told that he was 'The Son of God'. Hallaj went a step further and told he was God himself. That's the only difference.
Note: Sufism is to Islam what Hassidism is to Judaism. Sufism doesn't know how to make bombs.


by Members Plus details...solittletimeMembers Plus details... 2 days ago
> You have to read his story. Believeing or
> disbelieving the story is secondary: )


by deepdowne 2 days ago
> Nope. I don't.
No, solittletime, you don't have to read it. And I didn't ask you to. My suggestion was to dare2believe, as they had a question and the best way to find an answer would be to read the original thing, because I didn't want to force my ideas on them, and they could have their own interpretation and could arrive at their own conclusion, instead of listening to my views. Because every person sees things differently.



Book courtesy: National Library, Abu Dhabi.

Thursday, August 13, 2009

"You and me.."

"They led him then to the esplanade where before an enormous crowd they cut off his hands and feet after having flogged him with 500 lashes of the whip.

He rubbed his bloody, amputated hands over his face, so that both his arms and his face were stained with blood.

"Why did you do that?" people enquired.

"Much blood has gone out of me," he replied. "I realize that my face will have grown pale. You suppose that my pallor is because I am afraid. I rubbed blood over my face so that I might appear rose-cheeked in your eyes. The cosmetics of heroes is their blood."

"Even if you bloodied your face, why did you stain your arms?"

"I was making ablution."

"What ablution?"

"When one prays two rak'as in love," Hallaj replied, "the ablution is not perfect unless performed in blood."

The executioners then plucked out his eyes; he was then stoned by the crowd, after which they cut off his ears and nose. He uttered his forgiveness of them as they were preparing to cut out his tongue.

An old woman shouted, "What right has this little wool carder (hallaj) to speak of God?"

Thereafter, he uttered "It is enough for the lover to diminish himself before the uniqueness of the One."

Then his tongue was cut out, and, finally, he was beheaded at the time of the evening prayer. Then his trunk was rolled up in a straw mat, doused with fuel, and burned.

Later, they carried his ashes to the minaret on the Ra's al-Manara promontory beside the Tigris to disperse them to the wind. "

- ( Al-Hallaj )

Wednesday, August 12, 2009

നരകവാതില്‍ക്കലെ രക്ഷകന്‍

നോവല്‍: നരകവാതില്‍ക്കലെ രക്ഷകന്‍
നോവലിസ്റ്റ്: ഹസ്സന്‍ നാസിര്‍
പ്രസാ: ഒലിവ് (൨൦൦൬)


അനുഭവങ്ങള്‍ എല്ലാവര്‍ക്കുമുണ്ട്. പക്ഷെ കൂടുതലും അനുഭവങ്ങളും മനോഹരമായ ഓര്‍മ്മകളായി മനസ്സില്‍ കുടികൊള്ളുകയോ മറവിയിലാണ്ടുപോകുകയോ ചെയ്യും. പക്ഷെ അനുഭവങ്ങളെ, വലുതും ചെറുതുമായവയെ, നിസ്സാരവും ഗംഭീരവുമായവയെ, ഏറ്റവും creative ആയ രൂപത്തില്‍ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്ന ഒരാളാണ്‌ ഹസ്സന്‍ നാസിര്‍. ഒരു അനുഭവത്തെയും പാഴായിപ്പോകാനനുവദിക്കാന്‍ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരു മനസ്സിന്റെ പ്രതിഫലനമാണ്‌ അദ്ദേഹത്തിന്റെ രചനകള്‍. അദ്ദേഹത്തിന്റെ Tragedy of the Mannequins ആണ്‌ ഇതിനുമുന്‍പ് വായിച്ച പുസ്തകം. രണ്ട് നോവലുകളും മേല്‍‌പ്പറഞ്ഞ കാര്യം ശക്തമായി സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

വായിച്ചുതുടങ്ങിയാല്‍പ്പിന്നെ ഇടക്ക് പുസ്തകം അരികിലേക്ക് മാറ്റിവെച്ച് മറ്റെന്തെങ്കിലും കാര്യത്തിനായി പോകാന്‍ വായനക്കാരനെ മനസ്സനുവദിക്കാത്ത രീതിയിലാണ്‌ അദ്ദേഹത്തിന്റെ രചനാരീതിയും കഥാഘടനയുടെ രൂപപ്പെടുത്തലും. ഇതും രണ്ടുപുസ്തകങ്ങളിലും കണ്ട മറ്റൊരു വസ്തുതയാണ്‌. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു കഴിവാണെന്ന് പറയുന്നതിലും നല്ലത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉള്ളില്‍ത്തന്നെ അലിഞ്ഞുചേര്‍‌ന്നിട്ടുള്ള ഏതോ ഒരു ഗുണമാണെന്ന് പറയുന്നതാണ്‌‍. അങ്ങനെയല്ലാതെ എഴുതാന്‍ ശ്രമിച്ചാല്‍ പോലും അങ്ങനെയേ അദ്ദേഹമെഴുതിയാല്‍ വരൂ എന്നാണ്‌ തോന്നുന്നത്.

നരകവാതില്‍‌ക്കലെ രക്ഷകന്‍ എന്ന പുസ്തകത്തെക്കുറിച്ച്, നബീസത്താത്തയെയും കുഞ്ഞിമൂസയെയും കുറിച്ച്, ഹസ്സന്‍ നാസിര്‍ എന്ന എഴുത്തുകാരനെക്കുറിച്ച്, ഞാന്‍ അധികം പറയുന്നില്ല. മറ്റു പ്രമുഖര്‍ നേരത്തേ പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു. അതിന്റെ ചില കഷണങ്ങള്‍ ഇവിടെയെടുത്തിടാം:

"താന്‍ ആവിഷ്കരിക്കുന്ന ലോകത്തിന്റെ ഊഷരതയും പരുക്കത്തവും നോവലിസ്റ്റ് തന്റെ ഭാഷയിലേക്കും ആവാഹിച്ചിരിക്കുന്നു. കാല്‍‌പനികതയും, മൃദുലതയും സ്വപ്നങ്ങളും ആഖ്യാനഭാഷയില്‍നിന്ന് പിഴിഞ്ഞുകളയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. പകരം ജീവിതയാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളുടെയും മനുഷ്യദുരന്തങ്ങളുടേയും കയ്പ്പും പുളിയും നിറക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നോവലിന്റെ ഭാഷ വീര്യം കുറയ്ക്കാത്ത ആസിഡിന്റെ തീവ്രതയോടെ വായനക്കാരന്റെ മാംസവും അസ്ഥിയും തുളച്ച് മജ്ജവരെ ചെന്നെത്തുകയും പൊള്ളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു."
- പ്രസാദ് കൊടിഞ്ഞി
(വെട്ടം മാസിക, മെയ് ൨൦൦൪)

"ഏതാണ്‌ 'നരകവാതില്‍ക്കലെ രക്ഷകന്‍' എന്നല്ലേ? ബോംബെയുടെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ എഴുതപ്പെട്ട മറ്റൊരു നോവല്‍ എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ മാത്രം മതിയാവില്ല. ബോംബെയേക്കുറിച്ച് ഇതുവരെ വന്നിട്ടുള്ള നോവലുകളില്‍ നിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്‌ ഇത്.
ബോംബെയില്‍ അവിടെ കുടിയേറിപ്പാര്‍ക്കുന്ന ഭൂരിഭാഗം പേരും പാതനിയമങ്ങള്‍ കര്‍ശനമായി പാലിക്കുന്നവരേപ്പോലെ സുരക്ഷിതമായ ജീവിതം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നവരാണ്‌. ചുവന്ന തെരുവുകളും അധോലോകവുമൊക്കെ അവിടെയുണ്ടെന്നറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെ അതില്‍ നിന്നെല്ലാം അകലം പാലിക്കുന്ന നമുക്ക് ബോംബെയുടെ മുഖത്തിന്റെ പല വശങ്ങളും കാണാനാവുന്നില്ല.അവിടെ കുറച്ചുകാലം ജീവിച്ചു എന്നതുകൊണ്ടുമാത്രം ആര്‍ക്കും നോവലെഴുതാനാവുകയുമില്ല. ഹസ്സന്‍ നാസിര്‍ വ്യത്യസ്തനാവുന്നത് ഇവിടെയാണ്‌. ജോലി തേടിയെത്തുന്ന ഒരു സാധാരണക്കാരന്‍ കാണുന്ന ബോംബെയല്ല ഹസ്സന്‍ നാസിര്‍ കാണുന്ന ബോംബെ. അയാള്‍ എത്തിനോക്കാന്‍ പേടിക്കുന്ന ഇരുണ്ട ഇടങ്ങളിലൂടെ അദ്ദേഹം നടത്തുന്ന യാത്രയ്ക്ക് ആധികാരികതയുണ്ട്."
- അഷ്ടമൂര്‍ത്തി
(൨൦൦൮)

" 'നെന്നെ ഞാന്‍ മറക്കാനോ കുഞ്ഞിമൂസേ.'
വായനക്കാരനും മറക്കുകയില്ലല്ലോ, കുഞ്ഞിമൂസയെയും നബീസയെയും അവരുടെ ലോകത്തിലെ ഭൂതവര്‍ത്തമാനഭാവികാലവിചാരങ്ങളെയും. സുഹറയെ മലയാളം മറക്കുമോ? പാത്തുമ്മയുടെ ആടിനെ മറക്കുമോ? ശബ്ദങ്ങള്‍ നിലക്കുമോ? നാസര്‍ ഗൗരവത്തിലാണ്‌. എങ്കിലും ഈ ശൈലിയെ ബഷീര്‍ അനുഗ്രഹിക്കാതിരിക്കയില്ല."
- ഡി. ബാബുപോള്‍
(മാധ്യമം ദിനപ്പത്രം, ൧൯ സെപ്റ്റ: ൨൦൦൭)

ബഷീറിനെയോ, ഉറൂബിനെയോ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന ഭാഷയുടെ വഴക്കവും സ്വാഭാവികതയും, ചടുലതയും. ഒരുപക്ഷേ അതുതന്നെയാണ്‌ ഈ നോവലുയര്‍ത്തുന്ന ഭീഷണിയും."
- ഡോ. ഖദീജാ മും‌താസ്
(മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പ്, ൨൦൦൯ ജനു. ൧൧-൧൭)



പുസ്തകത്തിന്‌ കടപ്പാട്: ഹസ്സന്‍ നാസിറിനോട്

Saturday, August 8, 2009

നാലുപെണ്ണും ഒരാണും

Spoiler warning: ഓട്ടോഗ്രാഫ് എന്ന തമിഴ്/മലയാളം സിനിമയെക്കുറിച്ചാണ്‌. ഈ പടം കണ്ടിട്ടില്ലാത്തവര്‍, കാണാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ സസ്‌പെന്‍സ് പോകാതിരിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി ഇത് വായിക്കാതിരിക്കുക. പടം കണ്ടതിനുശേഷം വേണമെങ്കില്‍ വായിക്കുക.



"ഓരോ പ്രേമത്തിലും തോന്നും ഇതാണ്‌ സത്യമായ, യഥാര്‍ത്ഥമായ പ്രേമമെന്ന്, ഇതാണ്‌ പ്രേമമെന്ന്, ഇതിനുമുന്‍പുണ്ടായതെല്ലാം വെറും infatuation മാത്രമായിരുന്നുവെന്ന്." മനസ്സിലുയര്‍ന്നുവന്ന ഒരു tweet-ചിന്ത. (പക്ഷെ ഒട്ടിച്ചുനിര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിച്ചത് മുഴുവനായും വേര്‍പ്പെട്ടുപോകുമ്പോള്‍, കത്തിയെരിച്ചിലെല്ലാം കഴിയുമ്പോള്‍, മെല്ലെ എല്ലാം മറക്കും. എങ്കിലും പില്‍ക്കാലത്ത് വീണ്ടും ഓര്‍മ്മകള്‍ ഉണരുമ്പോള്‍ കഴിഞ്ഞുപോയ ഓരോ പ്രേമവും അതിന്റേതായ പ്രത്യേകരീതിയില്‍ വ്യത്യസ്തവും അമൂല്യവും ആയിരുന്നു എന്ന്‍ ബോദ്ധ്യപ്പെടും.)
ഇങ്ങനെ ചിന്തിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ്‌ ഇക്കാര്യം തന്നെ വളരെ ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ചുപറയുന്ന ഈ സിനിമ യാദൃശ്ചികമായി കാണാനിടയായത്.

തമിഴ് സിനിമകള്‍ അധികം കണ്ടിട്ടില്ല, കാണാറില്ല. അതുകൊണ്ട് ഗോപികയുടെ ആദ്യപടങ്ങളായ 4 ദ പീപ്പിളിന്റെയും ഓട്ടോഗ്രാഫിന്റെയും പോസ്റ്ററുകള്‍ ഭിത്തിയില്‍ അടുത്തടുത്ത് കണ്ടിട്ടും ആദ്യത്തേതിനു കേറി. അതുകൊണ്ട് ചേരന്‍ എന്ന് പേരുള്ള ഈ കഴിവുള്ള എഴുത്തുകാരനെക്കുറിച്ച്, സം‌വിധായകനെക്കുറിച്ച്, നടനെക്കുറിച്ച്, അറിയാന്‍ ഇത്രയും വൈകി. ഇദ്ദേഹം തന്നെയാണ്‌ ഈ സിനിമയിലെ പ്രധാനറോളില്‍. ഹൃദയത്തില്‍നിന്ന് നേരെ ഇറങ്ങിവന്ന് ഹൃദയത്തിലേക്ക് നേരെ തുളച്ചുകയറുന്ന ഒരു സിനിമ. പ്രേമം എന്ന വികാരത്തെ അതിന്റെ ഏറ്റവും തീവ്രമായ രീതിയില്‍ അനുഭവിക്കുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും ഉള്‍ക്കൊള്ളുകയും ചെയ്തിട്ടുള്ള ഒരു വ്യക്തിയാണ്‌ ചേരന്‍ എന്ന് മനസ്സ് പറയുന്നു. അല്ലാത്ത ഒരാള്‍ക്ക് ഇങ്ങനെയൊരു സിനിമയുണ്ടാക്കാന്‍ കഴിയുമോ? ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെതന്നെ കഥയായിരിക്കാം. കേരളത്തിന്റെ അതിയായ സാന്നിദ്ധ്യവും ജീവിതത്തിന്റെ യാതാര്‍ഥ്യങ്ങളോടുള്ള സത്യസന്ധതയും കണ്ടപ്പോള്‍ ഇത് മണിരത്നത്തിന്റെ സിനിമയാണോ എന്ന് സംശയിച്ചു. അവസാനമാണ് സം‌വിധായകന്റെ പേര്‌ നോക്കിയത്. ചേരന്‍. മണിരത്നം സിനിമകളില്‍ ഉള്ളത്രയും നാടകീയത പോലും ഇതിലില്ല എന്ന് തോന്നി.

ഇതില്‍ പ്രേമത്തിന്റെ തീവ്രമായ അനുഭൂതിയുണ്ട്. തീക്ഷ്ണതയുണ്ട്. വിരഹവും, ദു:ഖവും, ആനന്ദവും, നൊംബരവും, രോദനങ്ങളുമുണ്ട്, അതിനേക്കാളൊക്കെയുപരി ജീവിതമുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇതൊരു പ്രേമകഥയാണെന്ന് പറയാന്‍ ധൈര്യമില്ല. കാരണം അങ്ങനെ പറഞ്ഞാല്‍ നമ്മള്‍ നിത്യവും കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അനേകം പ്രേമകഥകള്‍ പോലെ മറ്റൊരു മസാല കൂടി എന്ന് ആളുകള്‍ തെറ്റിദ്ധരിക്കും. മസാലയില്‍ പ്രേമം മാത്രമേയുള്ളൂ, ജീവിതത്തെ കണ്ടുകിട്ടാന്‍ എത്ര ബുദ്ധിമുട്ടാണ്‌. സാധാരണ പ്രേമകഥകള്‍ പോലെ ഒരു നായകനും നായികയുമല്ല ഇതില്‍. ഒരാണും നാലുപെണ്ണുങ്ങളുമാണ്‌. ഈ നാലുപെണ്ണുങ്ങളും ഓരോ ഘട്ടത്തിലാണ്‌, ഓരോ വ്യത്യസ്തരീതിയിലാണ്‌, അയാളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാകുന്നത്. ഈ നാലുപെണ്ണുങ്ങളിലൂടെ അയാള്‍ ജീവിതത്തിന്റെ യാഥാര്‍ഥ്യത്തിലേക്ക് പടിപടിയായി നടന്നുകയറുന്നു. അയാളുടെതന്നെ വാക്കുകളില്‍, ജീവിതാനുഭവങ്ങളിലൂടെ അയാള്‍ വളരെ പാഠങ്ങള്‍ പഠിച്ചു.

ആദ്യത്തെ കാമുകി കമല ഹൈസ്കൂളില്‍ വെച്ചായിരുന്നു. പത്താം ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞതോടെ ഓട്ടോഗ്രാഫെഴുതി രണ്ടുപേര്‍ക്കും കണ്ണീരോടെ പിരിയേണ്ടിവന്നു. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷം ആ ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച് അതിന്റെ എല്ലാ മാധുര്യത്തോടും കൂടി അയാള്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ അയവിറക്കുമ്പോഴും, അതിനെ മുഴുവന്‍ ഹൃദയം കൊണ്ടും വിലമതിക്കുമ്പോഴും, അതൊക്കെ എത്ര മനോഹരമായ infatuation മാത്രമായിരുന്നു എന്ന് അയാളുടെ ചുണ്ടുകളിലെ പക്വമായ പുഞ്ചിരി നമ്മോട് പറയുന്നു. അച്ഛന്റെ സ്ഥലം മാറ്റം മൂലം കേരളത്തില്‍ SB College-ല്‍ പഠനത്തിനു ചേര്‍ന്ന അയാള്‍ ലതികയെന്ന മലയാളിപ്പെണ്‍കുട്ടിയുമായി (ഗോപിക) സൗഹൃദത്തിലാവുന്നു. പഴയ വേദനകള്‍ മറന്ന് അയാളുടെ ജീവിതത്തിന്‌ ഉണര്‍‌വ്വ് നല്‍കാന്‍ അത് സഹായിക്കുന്നു. പ്രണയം ഏറ്റവും തീവ്രമായി വളരുന്നു. സിനിമകളില്‍ കണ്ടിട്ടുള്ള പ്രണയരംഗങ്ങളില്‍‌വെച്ച് ഏറ്റവും മാധുര്യമുള്ള ചില രംഗങ്ങള്‍ ഈ ഭാഗത്ത് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞു. പക്ഷെ തമ്പുരാന്‍‌കുടുംബത്തിലെ കുട്ടിയെക്കുറിച്ച് 'ചോദിക്കാനും പറയാനും' ആളുകളും ശക്തിയും ധാരാളമുള്ളതുകൊണ്ട് അയാള്‍ക്ക് ഗുരുതരമായ ദേഹോപദ്രവമേറ്റുകൊണ്ട് പാതിജീവനുമായി കുടുംബത്തോടെ കേരളം വിട്ട് തമിഴ്‌നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് യാത്രയാവേണ്ടിവന്നു. പെണ്ണ്‌ അവളുടെ മുറച്ചെറുക്കന്‌ ഉടനെ കെട്ടിച്ചുകൊടുക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഈ പ്രേമം സ്കൂളിലെ പഴയ infatuation-നെക്കാളും ഒരു പടി കൂടുതല്‍ പക്വമാണെങ്കിലും പൂര്‍ണ്ണമായും ഉത്തരവാദിത്തബോധമുള്ള ജീവിതാധ്യായമല്ല. കാരണം, രണ്ടുപേരും കോളെജ് വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ മാത്രമാണ്‌. രണ്ടുപേരും ജീവിതത്തിന്റെ പിന്നീടുള്ള ഭാഗങ്ങള്‍ കണ്ടിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് ഈ ബന്ധവും പില്‍ക്കാലത്ത് അയാള്‍ക്ക് അല്പം ദൂരെ മാറിനിന്നുകൊണ്ട് വീക്ഷിക്കാന്‍ കഴിയുന്നു.

മൂന്നാമത്തെ സുഹൃത്തിനെ അയാള്‍ക്ക് ലഭിക്കുന്നത് ജോലിചെയ്യുന്ന സ്ഥലത്താണ്‌. വളരെ ഉത്തരവാദിത്തബോധമുള്ള, പക്വമായ ജീവിതവീക്ഷണമുള്ള, മനസ്സില്‍ കാരുണ്യമുള്ള, ഗുണവതിയായ, തികച്ചും ശുഭാപ്തിവിശ്വാസിയായ ഒരു പെണ്ണ്. സ്നേഹ. ഒരു പ്രേമവും അതിലെ വഞ്ചനയും നേരിട്ടുകഴിഞ്ഞവള്‍. അവള്‍ അയാള്‍ക്കും ശക്തിപകരുന്നു. രോഗശയ്യയില്‍ നിത്യരോഗിയായി കിടക്കുന്ന അമ്മയെ നോക്കുന്നതും, വീട്ടിലെ മറ്റെല്ലാ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതും അവള്‍ തനിച്ചാണ്‌. അവള്‍ അവന്‌ നല്ലൊരു സുഹൃത്തായി മാറുന്നു. കഴിഞ്ഞ രണ്ട് ബന്ധങ്ങളെക്കാളും പക്വമായ ബന്ധം ഇതാണ്‌. സദാസമയം സയാമീസുകളെപ്പോലെ ഒന്നിച്ചുനടന്നിട്ടും ഇവര്‍ കാമുകനും കാമുകിയുമാകുന്നില്ല. ഇവര്‍ സ്കൂള്‍കുട്ടികളൊ കോളേജ് വിദ്യാര്‍ഥികളോ അല്ല; ജീവിതത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളെയും വെല്ലുവിളികളെയും മുഖാമുഖം നോക്കുകയും എതിരിടുകയും ചെയ്യുന്ന, അനുഭവങ്ങളുടെ തീച്ചൂളയില്‍ കുറെയേറെ വെന്തുപാകപ്പെട്ട, തെളിഞ്ഞ ബോധത്തോടെ കാര്യങ്ങള്‍ നോക്കിക്കാണുന്ന, സമൂഹത്തിലെ രണ്ട് വ്യക്തിത്വങ്ങള്‍.

ഇവളെയാണ്‌ അവന്‍ വിവാഹം ചെയ്യാന്‍ പോകുന്നത് എന്ന് കരുതിയിരുന്നത് തെറ്റി. അവന്‍ വിവാഹം ചെയ്യുന്നത് മറ്റൊരു പെണ്ണിനെയാണ്‌. Arranged marriage. സ്നേഹയെ വിവാഹം ചെയ്തിരുന്നെങ്കില്‍ ഒരാണും പെണ്ണും തമ്മിലുണ്ടാവുന്ന വളരെ പവിത്രമായ ഒരു സുഹൃദ്ബന്ധം, സ്നേഹം, അതോടെ കഴിയുമായിരുന്നു. അവര്‍ വിവാഹം കഴിക്കാത്തതുകൊണ്ട് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാന്‍ അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു ബന്ധത്തിന്റെ മനോഹരമായ ഉദാഹരണം നമ്മുടെ മുന്നില്‍ എന്നും ഉണ്ടാകും. ഇങ്ങനെയുള്ള ബന്ധങ്ങളും സാധ്യമാണ്‌ എന്നും അവയും പ്രണയം പോലെ അമൂല്യങ്ങളാണെന്നും അത് നമ്മളെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കും.




വിവാഹത്തിന്റെ ക്ഷണക്കത്ത് വിതരണം ചെയ്യാനിറങ്ങുന്ന അവന്‍ പല പഴയ പരിചയെക്കാരെയും സഹപാഠികളെയും പഴയ കാമുകിമാരെയും കാണുന്നു. (ഈ യാത്രയിലൂടെയാണ്‌ സം‌വിധായകന്‍ അവന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ ഓരോ ഏടും ഫ്ലാഷ്‌ബാക്കായി പറഞ്ഞുപോകുന്നത്‌). കുടുംബസമേതം എല്ലാവരെയും ക്ഷണിക്കുന്നു, ഭര്‍ത്താവും മൂന്നുകുട്ടികളുമായി കുടുംബിനിയായി കഴിയുന്ന കമലയെയും ഭര്‍ത്താവും മാതാപിതാക്കളും നഷ്‌ടപ്പെട്ട് വിധവയായി കഴിയുന്ന ലതികയെയും ഉള്‍പ്പെടെ. എല്ലാവരും അവന്റെ വിവാഹച്ചടങ്ങില്‍ സന്തോഷത്തോടെ പങ്കെടുക്കുന്നു. അവന്‌ ഐശ്വര്യവും നന്മയും നേരുന്നു. മേരാ നാം ജോക്കറിലെ രാജ് കപൂറിനെ ഒരു നിമിഷം ഓര്‍ത്തുപോയി.

(കഴിഞ്ഞ പാരഗ്രാഫ് എഴുതുന്നതിനിടയിലാണ്‌ Wikipediaയില്‍ പോയി ഈ പടത്തെക്കുറിച്ച് ഒന്ന് എത്തിനോക്കിയത്. അപ്പോഴാണ്‌ കാര്യം വിചാരിച്ചതിലും ഗംഭീരമാണെന്ന് മനസ്സിലായത്. ഇത് ൨൦൦൫-ല്‍ മൂന്ന് ദേശീയ അവാര്‍ഡുകള്‍ വാങ്ങിച്ചിരിക്കുന്നു. കൂടാതെ, ഫ്രാന്‍സിലെ Lyon Asian Film Festival-ലും കാനഡയിലെ Montreal World Film Festival-ലും പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. സിനിമകളെക്കുറിച്ച് എന്റെ സാമാന്യവിജ്ഞാനം എത്ര poor! )

കല്യാണച്ചടങ്ങുകളുടെ ബഹളങ്ങള്‍ അവസാനിക്കുന്നിടത്ത്, പങ്കെടുക്കാനെത്തിയവരൊക്കെ ഓരോരുത്തരായി പിരിഞ്ഞുകഴിയുമ്പോള്‍, അവന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നമ്മളോട്‌ ചോദിക്കുന്നു: "എന്ന? എന്നോട ലൈഫ് പാത്ത് ഉനക്ക് ഫീലിങ്ങായിര്‌ച്ചാ?" . തീര്‍ച്ചയായും ഫീലിങ്ങായിര്‌ച്ച്!
ഇത് എന്റെ തന്നെ കഥപോലെ തോന്നി. എന്റെ മാത്രമല്ല, പ്രേമിച്ചിട്ടുള്ള ഓരോരുത്തരുടെയും.

. . . ആരാണ്‌ പ്രേമിച്ചിട്ടില്ലാത്തത്‌?????

Friday, August 7, 2009

കാലടി - അതിരപ്പിള്ളി - വാഴച്ചാല്‍

കാലടിയിലെ സദ്‌വിദ്യസഞീവനി ഋഗ്വേദപാഠശാലയില്‍ മന്ത്രമുരുവിട്ടുപഠിക്കുന്ന വേദവിദ്യാര്‍ഥി




നീലവാനച്ചോലയില്‍...




Rich man.. Poor man..




Sshhhhh...




നില്‍ക്കാന്‍ സമയമില്ല!




ഈ ആഴ്ചയിലെ അമ്മയും കുഞ്ഞും




Leaves.. buds..




തെളിനീര്‍.. കുളിര്‍നീര്‍..




"ഹായ്! എവിടെ, നോക്കട്ടെ..."




ജലമര്‍മ്മരം




"Men may come... and men may go..."




പുഴയൊഴുകും വഴി




The dance




മടക്കം




ചന്ദ്രനുദിക്കുന്ന ദിക്കില്‍

Saturday, August 1, 2009

Mattancherry Jew Town

The Synagogue building




The Synagogue building clock




Picture postcards for sale




Main street of the Jew Town




The Jewish graveyard




Foundation stone of the graveyard with Hebrew inscription




Foundation stone of the graveyard with Malayalam and English inscription

Tuesday, July 21, 2009

Strangers in a strange land

Some pictures of western tourists in Fort Cochin during early 2009